حذف نیترات از محلولهای آبی با استفاده از بیو جاذب مخمر ساکارومیسس سرویسیه: ایزوترم و سینتیک جذب

چکیده زمینه و هدف: نیترات یکی از آلاینده های آب آشامیدنی است. غلظت بالای نیترات در منابع آب، یک خطر جدی محسوب می شود بطوریکه اگر غلظت نیترات بالاتر از حد استاندارد (mg/l 50 بر حسب نیترات) باشد، مصرف این آب می تواند سبب بروز بیماری متهموگلوبینمیا در کودکان، و همچنین تشکیل نیتروز آمینهای سرطان زا شود. براساس بررسی های صورت گرفته هیچ مطالعه ای در مورد استفاده از مخمر ساکارومایسس سرویسیه در حذف نیترات گزارش نشده است. این مطالعه با هدف بررسی امکان استفاده از مخمر ساکارومایسس سرویسیه برای اولین بار به عنوان یک جاذب ارزان قیمت در حذف نیترات از محلولهای آبی صورت گرفته است. مواد و روش کار: این تحقیق یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی می باشد. تاثیر متغیرهای مختلف بر فرایند جذب نیترات از جمله مقدار جاذب، غلظت اولیه نیترات، ph و زمان بررسی شدند. ایزوترم لانگمیر و فروندلیچ و سینتیک جذب نیز مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که حداکثر حذف با غلظت نیترات 50 میلی گرم در لیتر، در ph برابر 4، دوز جاذب ml100 g/1، و زمان تماس 20 دقیقه اتفاق می افتد. جذب نیترات توسط مخمر ساکارومایسس سرویسیه از ایزوترم لانگمیر پیروی می کند و مطالعه سینتیک جذب همبستگی بیشتری را با معادله درجه دوم با نشان می دهد. نتیجه گیری: بر مبنای نتایج حاصل از این مطالعه می توان اظهار نمود که مخمر می تواند بعنوان یک جاذب مناسب و مقرون به صرفه با حداقل تکنولوژی در حذف نیترات مورد استفاده قرار گیرد.